Στο κέντρο μας παρέχεται ψυχιατρική υποστήριξη (τακτική παρακολούθηση σοβαρών ψυχιατρικών και αναπτυξιακών διαταραχών, φαρμακευτική υποστήριξη, συμβουλευτική καθοδήγηση), η οποία στόχο έχει να στηρίξει και να ολοκληρώσει θεραπευτικά τις υπόλοιπες προσφερόμενες υπηρεσίες υγείας (λογοθεραπεία, ψυχοθεραπεία, νευροψυχολογική αποκατάσταση, εργοθεραπεία).
Η υποστήριξη παιδιών με ποικίλα αναπτυξιακά ελλείμματα μέσω της σκόπιμης συστηματικής εκπαίδευσης τους σε βασικές δεξιότητες της καθημερινότητας, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης θεραπευτικής προσέγγισης, που πρωταρχικό στόχο έχει την ποιοτική αναβάθμιση της λειτουργικότητας του ατόμου.
Με ευχάριστο και δομημένο τρόπο το παιδί εμπλέκεται σε ποικίλες δραστηριότητες που αφορούν στην ανάπτυξη, ενίσχυση ή επανάκτηση δεξιοτήτων όπως :
- η λεπτή κινητικότητα (λαβή, ψαλίδι, δέσιμο)ο οπτικοκινητικός συντονισμός, οι κατασκευές (ενσφηνώσεις, παζλ)
- η γραφοκινητικότητα (γραφή, οργάνωση γραπτού λόγου, πιάσιμο μολυβιού)
- η αδρή κινητικότητα (πηδηματάκια, ισορροπία σε δοκό, ανέβασμα - κατέβασμα σκάλας, παιχνίδια με μπάλα)
- η αυτοϋπηρέτηση (σίτιση, ένδυση - υπόδυση - απόδυση, προσωπική υγιεινή)
- αδρές γνωστικές δεξιότητες (χωροχρονικός προσανατολισμός, σωματογνωσία, ποσότητες, μεγέθη, αρίθμηση, χρώματα, σχήματα)
- τα αισθητηριακά ελλείμματα (αιθουσαίο - ιδιοδεκτικά , απτικά , οπτικά , ακουστικά , οσφρητικά ) Snoezelen room
O λόγος είναι μια εγγενής ικανότητα του ανθρώπου, η οποία αναδύεται, αλλάζει και εξελίσσεται στην διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, και αποτελεί το κύριο μέσο διαμεσολάβησης και επικοινωνίας μηνυμάτων και πληροφοριών. Η αναπτυξιακή ολοκλήρωση της γλωσσικής ικανότητας επισυμβαίνει με την πλήρη κατάκτηση όλων των στοιχείων της γλωσσικής γνώσης (σύνταξη, γραμματικές δομές, φωνολογία, σημασιολογία, πραγματολογία ). Ωστόσο, πολλές φορές τυχαίνει να αναχαιτίζεται η παραπάνω διαδικασία για διάφορους λόγους (λ.χ περιβάλλον στερητικό σε γλωσσολογικά ερεθίσματα, εκ γενετής ή περιγεννητικές δυσκολίες, επίκτητες δυσκολίες).
Για αυτό το λόγο, ο διαγνωστικός έλεγχος και η θεραπεία λόγου σε παιδιά και εφήβους περιλαμβάνει διαταραχές όπως: οι αναπτυξιακές γλωσσικές διαταραχές ( πραγματολογική διαταραχή, ειδική γλωσσική διαταραχή, γλωσσική καθυστέρηση, διαταραχές στη γνωστική ανάπτυξη λόγω νοητικής υστέρησης), οι αναπτυξιακές διαταραχές ομιλίας (φωνολογική διαταραχή, αρθρωτική διαταραχή), νευρολογικές διαταραχές λόγου, ομιλίας και επικοινωνίας (εγκεφαλική παράλυση, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, νεοπλασματικές ασθένειες, δυσαρθρία, δυσπραξία) οι ειδικές αναπτυξιακές διαταραχές σχολικών ικανοτήτων (ειδική διαταραχή της ανάγνωσης, ειδική διαταραχή των αριθμητικών ικανοτήτων, ειδική διαταραχή του συλλαβισμού, μεικτή διαταραχή των σχολικών ικανοτήτων δυσλεξία, άλλες αναπτυξιακές διαταραχές των σχολικών ικανοτήτων), οι διαταραχές στην κατάποση-δυσφαγία , διαταραχές ποικίλης αιτιολογίας (λ.χ βαρηκοΐα, κώφωση, κοχλιακά εμφυτεύματα, εκλεκτική αλαλία, αυτισμός , σύνδρομα του αυτιστικού φάσματος, διάφορα σύνδρομα), οι διαταραχές στη ροή της ομιλίας (τραυλισμός, ταχυλαλία), οι γναθοπροσωπικές δυσμορφίες και δυσπλασίες της στοματικής κοιλότητας και του προσώπου (σχιστίες, ρινολαλίες) και οι δυσφωνίες.
Η αποκατάσταση των παραπάνω δυσκολιών διενεργείται με διάφορες τεχνικές (λ.χ στοματοκινητική διέγερση , ασκήσεις άρθρωσης, φωνολογίας, πραγματολογίας, σημασιολογίας, κατάποσης, κάρτες, καθρέφτης), ενώ παράλληλα δίδεται έμφαση στην εμπλουτισμένη μεθοδολογία (λ.χ video για ενέργειες ή σειροθέτηση), προκειμένου να προσομοιωθούν οι συνθήκες οικολογικής εγκυρότητας μέσα στις οποίες γεννιέται, αναδύεται και χρησιμοποιείται ο λόγος.
Τα παιδιά και οι έφηβοι συχνά έρχονται αντιμέτωπα με ψυχοπιεστικές συνθήκες όπως: η συναισθηματική και χρονική αποεπένδυση των γονέων από το ρόλο τους, η μοναξιά, η σχολική βία, η ασθένεια, οι γονεϊκές συγκρούσεις, το πένθος. Δυσκολίες όπως οι παραπάνω υπογραμμίζουν την ανάγκη επιπλέον "αρωγών", εκτός του οικογενειακού πυρήνα, προκειμένου να ανιχνεύσουν και να υποστηρίξουν πτυχές της παιδικής και εφηβικής ηλικίας.
Το έργο του ψυχολόγου μοιάζει χρήσιμο περισσότερο από ποτέ στην εκτίμηση και στην θεραπευτική διαχείριση ψυχολογικών θεμάτων που επιδρούν στην αυτοεικόνα του παιδιού και του εφήβου, στην κοινωνική λειτουργικότητα του, στην συμπεριφορά του, στις σχέσεις του με τους άλλους και την συναισθηματική και γνωστική του ανάπτυξη και υγεία (λ.χ αγχώδεις διαταραχές , διαταραχές διάθεσης , αναπτυξιακές διαταραχές, νευροψυχολογικές διαταραχές).
Για τον λόγο αυτό, στο Κέντρο μας παρέχονται υπηρεσίες όπως ψυχολογική εκτίμηση, ατομικές και ομαδικές θεραπείες παιδιών και εφήβων, προγράμματα νευροψυχολογικής αποκατάστασης, ψυχοπαιδαγωγικές και ψυχοκινητικές δραστηριότητες υποστηριζόμενες από πολυαισθητηριακή αίθουσα, Snoezelen room , καθώς και συμβουλευτική γονέων, ως απαραίτητη συνθήκη υποστήριξης των παραπάνω υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Στο κέντρο μας παρέχονται λογοθεραπευτικές, και νευροψυχολογικές θεραπείες, καθώς και ψυχοθεραπευτική υποστήριξη για ενήλικες, τόσο στο χώρο μας, όσο και κατ’οίκον. Ενδεικτικά, αναφέρονται κάποιες θεραπευτικές κατηγορίες όπως διαταραχές στη ροή της ομιλίας (τραυλισμός, ταχυλαλία), αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, διαταραχές κατάποσης (δυσφαγία) και μάσησης, γνωστικές διαταραχές, νοητική ενδυνάμωση και διατήρηση της επικοινωνίας σε εκφυλιστικές παθήσεις του εγκεφάλου (Αλτσχαϊμερ ή άλλες άνοιες), Νόσος του Parkinson, Σκλήρυνση κατά Πλάκας.
Πολυαισθητηριακή θεραπεία και Αισθητηριακή Ολοκλήρωση
Η χρήση του πολυαισθητηριακού περιβάλλοντος είναι μια μορφή θεραπείας που προσφέρει με ελεγχόμενο τρόπο στο άτομο ερεθισμό στις αισθήσεις ( ιδιοδεκτικότητα, αιθουσαίο, αφή, ακοή, όραση, όσφρηση, γεύση ). Μπορεί να υπηρετήσει με περισσή επάρκεια και σύγχρονα μέσα την βελτιστοποίηση της αισθητηριακής ολοκλήρωσης, καθώς δίνεται η δυνατότητα στο άτομο να εξερευνήσει τις αισθήσεις του και να μάθει να προσαρμόζεται σε αυτές.Η πολυαισθητηριακή θεραπεία αυξάνει τις πιθανότητες να «αφυπνίσει» την αισθητηριακή υπο- απαντητικότητα του ατόμου λ.χ σε ένα παιδί που δεν αντιδρά σε ήχους, ή αντίθετα να κατευνάσει την αισθητηριακή υπερ-απαντητικότητα του λ.χ σε ένα παιδί που φοβάται τον ήχο του πλυντηρίου. Για τούτο το λόγο κρίνεται σκόπιμη και αναπόφευκτη η ένταξη της πολυαισθητηριακής αίθουσας σε ένα οποιοδήποτε ολοκληρωμένο πρόγραμμα νευροψυχολογικής αποκατάστασης.
1
2
3
4
5
6
Το κέντρο ξεκίνησε τη λειτουργία του, τον Σεπτέμβριο του 2003, έχοντας αρχικά ως πυρήνα τις θεραπείες λόγου. Σταδιακά, & μέσα στα πρώτα 4 έτη, συνέχισε την προσθήκη των παρεχόμενων υπηρεσιών, ώστε να είναι σε θέση να προσφέρει ολοκληρωμένη, πολυεπίπεδη υποστήριξη. Έκτοτε, το ΛΟΓ. Ιma παρέχει υπηρεσίες αξιολόγησης και αποκατάστασης στο λόγο, στην σχολική ετοιμότητα, στην ψυχική υγεία και στην καθημερινή λειτουργικότητα των παιδιών και των εφήβων σε βασικούς τομείς.
Υποστήριξη & συμβουλευτική παρέχεται επίσης σε γονείς.
Η ομάδα μας συγκροτείτε απο καταξιωμένους επαγγελματίες ψυχικής υγείας με πολυετή εμπειρία & διαρκή εκπαίδευση στο γνωσιακό τους αντικείμενο.
Η ενημέρωση που παρέχεται στην ιστοσελίδα δεν υποκαθιστά την κλινική συμβουλευτική, διάγνωση ή θεραπευτική πρακτική των υπό αξιολόγηση περιπτώσεων.
κέντρο αποκατάστασης ειδικών θεραπειών
GETTING LOCATION
LOGIMA ARCHIVE
→ A. ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΑ ΕΛΛΕΙΜΑΤΑ
ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ
Παρατηρείται είτε «υπερ-πρόσληψη» είτε «υπο-πρόσληψη» συγκεκριμένων ακουστικών ερεθισμάτων λόγω «κακής» νευρολογικής επεξεργασίας. Έτσι, το άτομο μπορεί να πανικοβάλλεται και να φωνάζει όταν ακούει ένα συγκεκριμένο ήχο (λ.χ ηλεκτρική σκούπα ή δυνατή μουσική) ή και το αντίθετο, να μην αντιδρά σε κανέναν απολύτως ήχο.
ΟΠΤΙΚΑ
Το άτομο λόγω της αναποτελεσματικής επεξεργασίας των οπτικών ερεθισμών αποφεύγει κάποια οπτικά ερεθίσματα, συνήθως έντονα π.χ δυνατά φώτα ή την βλεμματική επαφή με πρόσωπα.
ΟΣΦΡΗΣΤΙΚΑ
Τα άτομα με οσφρητική υπο-απαντητικότητα δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν & να διακρίνουν ακόμα & δυσάρεστες οσμές. Χρησιμοποιούν πολλές φορές την όσφρηση για να αλληλεπιδράσουν με πράγματα ή επιδιώκουν την όσφρηση εκκρίσεων του σώματός τους όπως ο ιδρώτας. Ωστόσο, παρατηρείται και η περίπτωση της έντονης αντίδρασης ή του εκνευρισμού σε συγκεκριμένες οσμές ή ακόμα & η άρνηση κατανάλωσης συγκεκριμένων τροφών εξαιτίας της.
ΑΙΘΟΥΣΑΙΟ-ΙΔΙΟΔΕΚΤΙΚΑ
Η ανεπιτυχής επεξεργασία, ολοκλήρωση και μετάδοση των πληροφοριών που αφορούν στη θέση του σώματος μας στον χώρο, στην κίνηση και στον συντονισμό αυτής, προκαλεί στο άτομο δυσλειτουργίες όπως : έντονη τάση να κινείται ή και το αντίθετο, κινητική αδεξιότητα, τόσο σε αδρές κινήσεις, όσο και σε πιο επιδέξιες παρορμητικότητα, ή τάση να κουράζεται εύκολα.
ΑΠΤΙΚΑ
Η ανεπιτυχής επεξεργασία των ερεθισμάτων που λαμβάνει το άτομο από την αφή προκαλεί είτε υπερβολικές αμυντικές αντιδράσεις λ.χ δεν ανέχεται καθόλου το άγγιγμα απ’ άλλους ή το μάλλινο ύφασμα, είτε υποτονικές αντιδράσεις απέναντι σε τέτοιου είδους ερεθίσματα και για αυτό λ.χ μπορεί να επιθυμεί να αγγίζει τα πάντα ή να μην ενοχλείται, όταν κόβεται ή τραυματίζεται το δέρμα του ή καμιά φορά μπορεί να «τσιμπιέται» και μόνο του.
ΓΕΥΣΤΙΚΑ
Η γευστική υπερευαισθησία εκδηλώνεται συνήθως με μη ανοχή του ατόμου να αναμίξει γεύσεις, με «δυσανεξία» σε συγκεκριμένες γεύσεις ή με εύκολη τάση για αηδία. Αντίθετα, η γευστική υποευαισθησία εκδηλώνεται με την τάση του ατόμου να βάζει πράγματα στο στόμα του (αντικείμενα, φαγητό, δάχτυλα), προκειμένου να διεγείρει την υποαπαντητικοτητα των γευστικών υποδοχέων που βρίσκονται στη στοματική κοιλότητα.
→ B. ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ
Η θεωρία της Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης (Jean Ayres,1972) αφορά στην περιγραφή της νευρολογικής διαδικασίας επεξεργασίας των ερεθισμάτων που προσλαμβάνονται από τους υποδοχείς των αισθητηριακών συστημάτων και προετοιμάζουν το άτομο να αντιδράσει αποτελεσματικά στις αισθητηριακές προκλήσεις του περιβάλλοντος.
Tα αισθητηριακά συστήματα «ενημερώνουν» συνεχώς τον εγκέφαλο, τόσο για τον εξωτερικό, όσο και για τον «εσωτερικό» κόσμο λ.χ εγρήγορση, σχηματισμός εικόνας σώματος, έλεγχος κινήσεων, εσωτερικά όργανα (Kandell et al, 2000).
Η Jean Ayres, μετά από χρόνια κλινικής εμπειρίας και επιρροών από τα νευροεπιστημονικά δεδομένα της εποχής, υπέθεσε πως, αρκετές δυσκολίες στην μάθηση ή στην συμπεριφορά (λ.χ αναπτυξιακή δυσπραξία, απτική αμυντικότητα, σύνδρομο ημιαμέλειας, χωρική αντίληψη και αντίληψη σχήματος) είναι απόρροια νευροβιολογικής δυσλειτουργίας (Kinnealley et al, 1993).Βασικοί άξονες που διατρέχουν την πρακτική και την θεωρία της είναι πως (Ayres, 1972b) :
- Η αισθητηριακή ολοκλήρωση έχει αναπτυξιακά στάδια.
- Ο εγκέφαλος, αφενός αποτελείται από επιμέρους λειτουργίες οργανωμένες ιεραρχικά, αφετέρου λειτουργεί σαν «όλον».
- Οι θεραπευτικές παρεμβάσεις που είναι εμπνευσμένες από την θεωρία της Α.Ο, επιδρούν στο νευρολογικό υπόστρωμα και αλλάζουν τον «εγκέφαλο» λόγω της πλαστικότητας του ( brain plasticity ).
Στην σύγχρονη επιστημονική βιβλιογραφία, αναφέρονται διαταραχές στην επεξεργασία των αισθητηριακών ερεθισμάτων, είτε αυτόνομα ( sensory processing disorder ), είτε ως συνοδά ελλείμματα σε διάφορες κατηγορίες διαταραχών ( αυτισμός, δυσπραξία, ΔΕΠ-Υ, μαθησιακές δυσκολίες, μετατραυματικό στρες, χρόνιος πόνος, εγκεφαλικές βλάβες, άνοια κ.α )
→ C. ΠΟΛΥΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Snoezellen room
Η αρχική σύλληψη ενός περιβάλλοντος πλούσιου σε ερεθίσματα και η πρώτη υλοποίηση του σαν μια θεραπευτική πλατφόρμα, έλαβε χώρα την δεκαετία του 1970 στην Ολλανδία. Στόχος ήταν η χαλάρωση και διέγερση των αισθήσεων μέσα από τον δομημένο συνδυασμό ερεθισμάτων ( φώτα, μουσική, δόνηση, υφή, γεύσεις, μυρωδιές ) σε μια σειρά από κατηγορίες διαταραχών. Πιο συγκεκριμένα, με τη χρήση του πολυαισθητηριακού περιβάλλοντος, το άτομο έχει τη δυνατότητα να βιώσει με ασφάλεια την αυξημένη συνειδητότητα των αισθητηριακών του εμπειριών, και με την ελάχιστη καθοδήγηση του θεραπευτή, να υποκινηθεί σε συνθήκες μη στρεσογόνες να «προσέχει» και να αποκρίνεται στα ερεθίσματα χωρίς τη χρήση υψηλής νοητικής προσπάθειας. Τα εχέγγυα του μη στρεσογόνου χαρακτήρα της πολυαισθητηριακής θεραπείας σχετίζονται με παράγοντες όπως η απουσία συγκεκριμένου γνωστικού έργου, η απουσία ή η ελαχιστοποίηση των λεκτικών ανταλλαγών ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, η απουσία χρονικού ορίου και η μικρή πιθανότητα ματαίωσης.
ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ
ΚΕΝΤΡΟ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ 
